Ancak akıl hocam en sonunda bana, sevdiklerimizin iyiliği için sınırların bazen
esnetilmesi gerektiğini öğretmişti.
“Her şey göründüğü gibi olmayabiliyormuş.”
“Benim en çok öğrendiğim zamanlar, hata yaptığımda hatalarımdan döndüğüm zamandır.”
“Dünyanın parasına sahip olsa da mutluluğu ve sevgiyi satın alamıyor insan”
İnsan bir şeyi yıllar boyu her gün yaptığında o şey insanın yerleşik bir
alışkanlığı, kişiliğinin bir parçası oluyor.
Sosyal arkadaşlıklarda kişilerin karşılıklı fikirleri paylaştığı ve birbirine yardım ettiği bir alıp verme durumu vardır. Psikoterapötik ilişki ise tek yönlüdür: Sadece terapist hastaya yardım etmek üzere atanmıştır. Hasta terapistin hayatına dair kişisel ayrıntıları bilirse bu, terapinin doğal “aktarım ve karşı aktarım” süreçlerine etki edebilir.
İnsanların psikiyatrik rahatsızlıkları hakkında böyle utanç hissetmeleri beni oldum olası hayrete düşürmüştür. İnsanlar ayakları kırılıp yardıma ihtiyaç duyduklarında utanmazlar ama psikiyatrik tanı
ve tedavi alanında kaydedilen muazzam gelişmelere rağmen pek çok kişi hâlâ akıl hastalığının kişisel
bir zayıflık, utanılacak bir şey olduğuna inanır.
Tipik bir agorafobili spontan panik atak vakası tarif ediyordu. Bu hastalar
ilk başta aniden gelip aniden biten fiziksel ve duygusal panik belirtileri yaşarlar. Bazen mitral
kapakçık kaynaklı kalp çarpıntısı gibi atakları tetikleyen fiziksel bir rahatsızlık da olabilir. Bazen de
hastanın paniğe genetik bir yatkınlığı vardır.
Hep bizi üzmelerinin sebebi de basit şeyleri önemsemediğimizden değil mi?
Unutma, en basit olasılıklar asla göz ardı edilmemeli.
Bazen bir şeyi o kadar çok isteriz ki zihnimiz bedenimizi o şeyi inanmaya iter.
Paranoya yatkınlığı olan biri stresli bir olay ya da durumun sonucunda insanların
kendisine karşı olduğuna inanmaya başlayabilirdi.
"İnsanlar ayakları kırılıp yardıma ihtiyaç duyduklarında utanmazlar ama psikiyatrik tanı ve tedavi alanında kaydedilen muazzam gelişmelere rağmen pek çok kişi hala akıl hastalığının kişisel bir zayıflık, utanılacak bir şey olduğuna inanır."
Sayfa 298Kitabı okudu
"Daha güçlü olsam bu duyguların üstesinden gelebilirdim."
Sayfa 298Kitabı okudu
"Dünyanın parasına sahip olsa da mutluluğu ve sevgiyi satın alamıyor insan."
Sayfa 297Kitabı okudu
"Anlamadığı şuydu ki karadayken bile denizlerde kaybolmuş gibiydi."
Sayfa 264Kitabı okudu